Nieuw-Zeeland

‘’Kia Ora’’ (= hallo in het Maori’s) lieve mensen,

Allereerst wil ik mededelen voor diegene die het niet weten, dat Erik en ik in Nieuw-Zeeland (merendeel) gescheiden van elkaar hebben gereisd. In de 40 dagen dat we in Australië een auto huurde waren er veel vaker dan normaal gesproken discussies en irritaties tussen ons. Erik had daarom de behoefte om alleen in Nieuw-Zeeland te willen reizen en daarnaast wilde hij het alleen reizen ervaren. Naar mijn mening had de pauze tussen ons (het gescheiden reizen van elkaar) niet gehoeven, maar ik had op dat moment geen andere keuze. Ik vond het erg spannend, want ik wist totaal niet wat ik moest verwachten. Ik ging het zelf ervaren!

In de middag van zondag 23 februari kwamen we aan op het vliegveld van ‘Auckland’ (op het noordelijke eiland van Nieuw-Zeeland). We hebben allereerst een Nieuw-Zeelands sim-kaartje gehaald, zodat we elkaar altijd konden bereiken als er iets aan de hand was. Daarna namen we afscheid van elkaar, wenste we elkaar succes en veel plezier natuurlijk. Op 24 maart zouden we elkaar weer op het vliegveld van ‘Auckland’ zien om de wereldreis samen weer te vervolgen. Vanaf dat moment was het ieder voor zichzelf.

Ik heb de Airport Shuttle naar het centrum van ‘Auckland’ gepakt om daar op zoek te gaan naar een hostel voor mijn eerste nacht. Dat was al vrij snel gelukt. Om de stad een beetje te verkennen ben ik een wandeling naar de haven gaan maken. Ik voelde me op dat moment al meteen eenzaam. Dit waren pas de eerste paar uren in me eentje in een vreemd land, dus dat moest wat gaan worden… Ik ben dezelfde avond vroeg gaan slapen, omdat mijn eerste busrit met ‘KiwiExperience’ (ik heb met deze bus maatschappij door heel Nieuw-Zeeland gereisd) vroeg in de ochtend stond te wachten.

De volgende ochtend heb ik dus de bus gepakt naar ´Paihia’ (gelegen in ‘the Bay of Islands’). Aangekomen in ‘Paihia’ heb ik een duik in de zee genomen en daarnaast genoten van het zonnetje op het strand ‘Paihia Beach’.

De volgende dag ben ik samen met Erik (we hadden dezelfde bus naar ‘Paihia’ gepakt en hij wilde dezelfde wandeling gaan maken) de wandeling ‘Opua Bush Walk’ gaan maken. Aan het einde van de wandeling kwamen we uit bij een uitzichtpunt. Echt een mooi uitzicht, waar ‘Paihia’ en vele eilanden te zien waren.

Dezelfde middag heb ik de bus naar ‘Auckland’ terug gepakt, want vanuit daar ging ik naar de volgende bestemming ´Hot Water Beach´. Tijdens de busreis naar Auckland heb ik dan eindelijk de eerste mensen ontmoet, namelijk Tom en Olly uit Engeland. In de avond hebben we gezamenlijk in de bar naast de hostel een paar biertjes gepakt en gezellig geouwehoerd. Het gevoel van eenzaamheid was vanaf dat moment gelukkig verdwenen.

Op weg naar ´Hot Water Beach´ is de bus allereerst naar het gebied waar de ´Cathedral Cove´ (er is hier een scene van de film ‘Narnia’ afgespeeld) te vinden is gereden. Ik ben toen met Erik, Kim uit Canada, Jonas uit Duitsland, Stanley uit Spanje naar het strand gelopen, waar de ‘Cathedral Cove’ bevindt. Het is een kalkstenen rots op het strand die zodanig geërodeerd is, dat er een doorgang is ontstaan. Het is echt mooi om te zien.
Rond 23.00 uur zijn we met de hele groep van de bus in het donker naar het strand ‘Hot Water Beach’ gegaan. De naam zegt het zelf al, er bevindt zich heet water op het strand. Met een schep hebben we onze eigen hot tube gemaakt. Vreemd en een hele aparte ervaring dat je op het strand kan liggen, waar heet water aanwezig is.

Op donderdag 27 februari heb ik de bus gepakt naar ‘Waitomo’. Na een pittige maar mooie wandeling vroegen een paar Engelse gozers of ik mee wilde doen met het spelen van rugby en American Football. De regels van deze 2 sporten zijn voor mij absoluut onbekend, maar na een korte maar duidelijke uitleg hebben we een uurtje de sporten uitgeoefend. Daarna met een aantal van de groep een paar drankjes gedaan om de dag goed af te sluiten.

De volgende ochtend is de bus naar de plaats ‘Hobbiton’ gereden, waar scènes van de films ‘The Lord of the Rings’ en ‘The Hobbit’ zijn opgenomen. Ik heb samen met Jonas de rondleiding door de filmset gedaan. De filmset bevindt zich in een gebied met alleen maar grote heuvels, waar tientallen hobbit hollen te vinden zijn. Absoluut een goede keuze van de filmmakers dat ze hier filmscènes hebben opgenomen. Met een heerlijk biertje werd de leuke rondleiding afgesloten.

Aangekomen in de plaats ´Rotorua´ ben ik met Jonas en Guillaume (bijnaam ‘William’, want zijn naam was in het begin te moeilijk om uit te spreken haha) uit Canada een wandeling in een park gaan maken. In het begin van het park zagen we op verschillende plekken rookwolken vandaan komen. We liepen naar een van de rookwolken toe om te kijken wat het zou kunnen zijn en tot onze verbazing waren het dus geisers. Heel apart en zeldzaam dat er midden in een centrum geisers aanwezig zijn. In sommige straten hoorde je het ook vaak borrelen.

Na de aparte ervaring zijn we met de gehele groep van de bus in de ´Lava Bar´ gaan stappen. Na vele danspasjes, drankjes naar binnen gegoten te hebben en gezelligheid, kon ik het een geslaagde avond noemen.

Op 1 maart ben ik samen met 6 andere met een limo naar een vliegveldje gereden. JA MENSEN, het was tijd om voor het eerst in mijn leven te gaan skydiven (van liefst 15.000 ft. in de hoogte). Heel toevallig was diegene waarmee ik de skydive ging doen een Nederlander. Ik ben heel relax het vliegtuigje ingestapt en tijdens de vlucht heb ik veel met hem gepraat. Ik was echt totaal niet nerveus. Na een kwartiertje vliegen waren we op de juiste hoogte. Alles werd nog eens nagekeken en toen ging de deur van het vliegtuigje open. De eerste volgden en ik was als nummer 6 aan de beurt. Op het moment dat ik op het randje zat en mijn voeten en benen als enige uit het vliegtuigje waren begon ik hem toch wel stiekem te knijpen. Na een paar seconden verlieten we het vliegtuigje door middel van een salto voorover. Ik zeg jullie eerlijk, ik heb echt nog nooit zo’n gevoel in mijn lichaam gehad. Alsof je in een achtbaan zit, maar dan 100 keer vermenigvuldigd. Daarop volgde een vrije val van 1 minuut lang. ECHT TE GEK!!! Na een minuut werd (gelukkig haha) de parachute geopend en had ik een schitterend uitzicht op het meer ‘Lake Taupo’, bergen en vele vulkanen. Geland en wel, heb ik mijn landgenoot omhelst en bedankt. Volgertjes, dit is zeker een aanrader om eens in je leven te doen! Daarna ben ik met de bus bij een hostel in de plaats ´Taupo´ afgezet om daar 4 dagen te verblijven. De volgende dag stond er een zware maar een prachtige wandeling door een vulkanisch gebied voor de boeg, dus de rest van de dag heb ik vrij weinig uitgevoerd.

5.30 uur in de morgen werd ik en de rest van de groep naar de start van de wandeling ‘Tongariro Alpine Crossing’ gebracht. De eerste gedeelte van de 19,4 kilometer (exclusief extra wandelroutes) lange wandeling was gemakkelijk en liep door een vallei omgeven met bergen en vulkanen. Na een zwaardere gedeelte kwamen we aan bij een bord waarop stond dat er een extra wandeling van 3 uur gemaakt kan worden. Namelijk naar de top van de vulkaan ‘Mt. Ngauruhoe’, ook wel de berg ‘Mt. Doom’ uit een van de ‘Lord of the Rings’ films. De ´Lord of the Rings´ fans zullen wel weten om welke berg het gaat. Zo niet, maar je bent wel geïnteresseerd, kijk dan op google.com of youtube.com haha. Na lang getwijfeld te hebben, ben dan ik uiteindelijk aan de grote klus begonnen. Bij elke stap die je zette ging je 50% terug naar beneden, omdat je op losse stenen en zand liep. Echt frustrerend en ZOOOO ZWAAR! Na 2 uur was ik dan eindelijk aan de top van de 2291 meter hoge vulkaan. Het uitzicht was adembenemend! De lucht was straks blauw, maar de wolken die er waren zag je onder je en er waren overal bergen en vulkanen te zien. Na het genot, de vele gemaakte foto’s en ongeveer 20 minuten naar beneden geskied te hebben ging ik samen met Kim, William en een gozer uit Denemarken (oeps, ik ben zijn naam vergeten) de wandeling vervolgen. We liepen onder andere langs de ‘Emerald Lakes’, ‘Blue Lakes’, ‘Ketehahi Shelter’. Echt schitterend, alsof we op de maan waren beland. Na totaal 7 uur en 45 minuten gelopen te hebben kwamen we eindelijk bij de finish aan. ‘’WE DID IT!’’ Mijn voeten en benen hebben flink wat te verduren gehad, maar het was absoluut de moeite waard. Het was de mooiste (en de zwaarste) wandeling die ik in mijn leven tot nu toe gemaakt. En het is ook zeker een van de mooiste plekjes van Nieuw-Zeeland, misschien zelfs wel van de wereld!

Om mijn lichaam wat rust te gunnen was ik de volgende ochtend samen met Jonas een film gaan kijken. Aan het einde van de film kwamen 2 jongedames (Marie en Rikke) uit Denemarken de tv kamer binnen. We hadden een praatje gemaakt en zijn met z’n viertjes naar een heet waterbron in een rivier gegaan. Vanaf die dag heb ik in principe het vervolg van mijn reis in Nieuw-Zeeland samen gedaan met Jonas, Marie en Rikke.

Na de 4 dagen in Taupo was het weer zover om de bus te pakken naar de volgende bestemming ‘River Valley’. Daar aangekomen hebben we met z’n viertjes een leuk, klein en oud kabelbaantje (van hout en ijzer) over de rivier gepakt om vervolgens een wandeling naar de top van de heuvel te maken. Om aan de overkant te komen moest je wiebelend op het kabelbaantje aan een touw trekken. Een leuke en avontuurlijke bezigheid.

De volgende dag ging ik met de bus naar de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, namelijk ‘Wellington’. Het was voor het eerst regenachtig, dus ik heb alleen het museum ‘Te Papa’ (= ons huis in het Maori’s) bezocht. Hier was onder de grootste reuzeninktvis ter wereld (495 kg en 4,2 meter lang), de Maori cultuur, exposities van lokale ontwerpers en een grote expositie over de natuur en het ontstaan van Nieuw-Zeeland te zien.

Donderdag 6 maart de dag dat ik het noordelijke eiland ging verlaten. Ik heb de veerboot gepakt naar het havenplaatsje ´Picton´ (het zuidelijke eiland). We vaarden door de ‘Marlborough Sounds’. Het is een prachtig doolhof van beboste bergen omgeven door water en eilanden. Eenmaal in ´Piction´ aangekomen werd ik door de bus opgepikt en reden we naar het plaatsje ´Kaiteriteri´, dat gelegen is in de ´Abel Tasman National Park´. In ´Kaiteriteri´ heb ik een mooie wandeling gemaakt en ben ik wezen chillen op het strand. De zaterdag ben ik samen met Marie, Rikke en de rest van de aanwezige wezen kajakken en hebben we door het mooie Nationale Park gelopen. Er was geen windje in de lucht, dus het kajakken ging hartstikke makkelijk. Tijdens de kajaktocht hebben we een kleine pinguïn en vele zeehonden gespot. Het was een mooie en sportieve dag.

De volgende ochtend heb ik de bus gepakt naar ´Westport´. Tussendoor was er een pauze bij het meer ´Lake Nelson´. Een prachtig meer omringt door bergen. In het meer zwommen vele alen (een lange, glibberige en eetbare vis). Laat in de middag kwamen we uiteindelijk aan in ‘Wesport’ en rond 19.00 uur gingen we met de gehele groep van de bus naar het strand om daar te BBQ-en en te chillen rond een groot kampvuur. Daarna zijn we naar een café gegaan om een paar drankjes te nuttigen.

De volgende dag is de bus allereerst naar ‘Punakaiki’ gereden waar de toeristische trekpleisters ‘Pancake Rocks’ en de ‘Blow holes’ te zien zijn. Het bestaat uit een groep van sterke verweerde kalksteenrotsen waar de Tasmanzee verticale blaasgaten breekt. Het kalkstaan lijkt hier gelaagd te zijn op de ‘pannenkoeken’ manier, vandaar de naam.

Daarna is de bus verder gereden naar de bestemming ‘Franz Josef’ waar ik 3 dagen verbleef. ‘Franz Josef’ staat bekend om de gletsjers. Ik ben zelf niet de gletsjer op gegaan, omdat het weer regenachtig en mistig was. Om toch wat van de gletsjers te zien heb ik een wandeling met Jonas, William, Scott uit de Verenigde Staten en Roderick uit Schotland naar een top van de berg gemaakt. Tijdens de wandeling naar boven hebben we een gletsjer gezien, maar jammer genoeg konden we op de top verder niets zien door de mist. Na het harde werken zijn we in een 20-persoons hot tube gegaan om bij te komen van de wandeling.

Na 3 dagen in ‘Franz Josef’ gezeten te hebben ging ik met de bus naar ‘Wanaka’. De buschauffeur is voordat we in ‘Wanaka’ arriveerden gestopt bij de uitkijkpunt ‘Lake Hawea Look-out’. Er was uitzicht op een meer waarin de spiegeling in het water te zien was, echt schitterend! In ‘Wanaka’ zelf ben ik met Jonas, Marie en Rikke wezen chillen op het strand, waarbij we uitzicht hadden op een meer omringd door bergen, echt super mooi.

De dag erna ben ik met de bus naar de ´avonturenhoofdstad’, ´Queenstown´ van Nieuw-Zeeland gegaan. Ik had me ingeschreven voor de nummer 4 hoogste bungeejump van de wereld, de Nevis Bungeejump (maar liefst 134 meter hoog). Ik heb er heel lang over getwijfeld, maar de doorslag is uiteindelijk geweest dat ik in Nederland heb gezegd dat ik zal gaan doen. Daarnaast is mijn zusje in Zuid-Afrika gesprongen van 216 meter hoogte, dus dan moest ik zeker gaan.

Op 14 maart ben ik met de bus naar het ‘Fjordland National Park’ gegaan, waar de ‘Milford Sound’ zich bevindt. Het is een 16 kilometer lange fjord tot aan open zee. Zeer typerend zijn de hoge en zeer steile rotsen rondom de fjord. Deze rotsen zijn ongeveer 1200 meter hoog. De bus reed door prachtige landschappen, voordat we aankwamen bij de ‘Milford Sound’. Ik ging op een boot die 2 uur lang vaarde door de fjord, echt een schitterende bootvaart! De landschappen tijdens de busrit en als hoogte punt de ‘Milford Sound’ kan gezien worden als een van de mooiste plekjes op aarde.

In ‘Queenstown’ heb ik veel het nachtleven gezien (1 van de dagen werd de Ierse Nationale Dag, St. Patricks Day, gevierd, dus iedereen droeg toen een aantal groene kledingstukken) en een aantal wandelingen (waaronder naar de top van een berg, waar een mooi uitzicht was op de hele stad) gemaakt.

Na de 5 dagen (met elke dag zenuwen in mijn lichaam) in ‘Queenstown’ was het toch echt de dag van de waarheid, ik zou gaan bungeejumpen. Tenminste dat dacht ik, want ik heb niet gesprongen! Ik heb wel op het randje gestaan, maar de angst heeft uiteindelijk overwonnen. JA IK BEN EEN SCHIJTERD! Als ze me nog een kans aanbieden om het te doen, dan zal ik het zeker afslaan. Bungeejumpen is absoluut een angst voor me, dus ik weet nu in ieder geval wel dat ik nooit zal gaan bungeejumpen in mijn leven. Genoeg erover gezegd… Na de teleurstelling ben ik samen met Jonas, Marie en Rikke de officiële ‘FERGBURGER’ gaan eten. Een gigantische hamburger die alleen in ‘Queentown’ (in 1 vestiging) wordt verkocht. Zeker een van de lekkerste hamburgers die ik in mijn leven heb gegeten, dus ik heb die dag toch nog een beetje genoten haha.

Na een aantal dagen in ‘Queenstown’ gezeten te hebben was het dan weer zover om de bus te pakken naar het volgende plaatsje gelegen aan het meer ‘Lake Tekapo’. Tijdens de busrit kwamen we weer langs een schitterend meer ‘Lake Pukaki’ met in de achtergrond de berg ‘Mt. Cook’.

De volgende ochtend ben ik met de bus naar ´Christchurch´ gereden, waar op vele plekken (historische) gebouwen worden opgebouwd. Er hebben zich namelijk in 2010 en 2011 aardbevingen plaatsgevonden, wat aanzienlijke schade opleverde. Er is bijvoorbeeld een winkelcentrum, genaamd ‘Re-START City Mall’, opgebouwd wat alleen maar bestaat uit containers. Naar mijn mening een mooie en leuke oplossing.

Op vrijdag 21 maart heb ik voor de laatste keer de bus van de maatschappij ‘KiwiExperience’ gepakt, namelijk naar ‘Kaikoura’. De plaats staat bekend om het spotten van walvissen, dolfijnen en zeehonden. Ik heb uiteindelijk gekozen voor het walvis (soort ‘potvis’) spotten samen met Jonas en Erik, omdat wij nog nooit een walvis gezien hadden. We vertrokken met een boot naar een bepaalde plek in de zee en na een tijdje kwam er een walvis uit het water. Wat een gigantisch beest is dat zeg! De vrouwtjes kunnen 11 meter lang worden en de mannetjes kunnen zelfs een lengte hebben van 18 meter. Na een kwartiertje ging de walvis weer terug onder water en op dat moment was de enorme staart goed te zien. Na het genieten van de walvis gingen we terug richting de haven. Voordat we aan land kwamen, kwamen we in een gebied met tientallen dolfijnen. Ze zwommen langs de boot, maakte vele trucjes en speelden met elkaar. Echt een geweldig extraatje naast het spotten van de walvis.

Het was ook de dag dat Marie en Rikke ons (Jonas en ik) gingen verlaten na 2,5 week samen gereisd te hebben. In de avond hebben de dames daarom een uitgebreid avondmaal gemaakt en we zijn daarna voor de laatste keer met z’n vieren wezen chillen. Na vele knuffels, kusjes en tranen was het dan uiteindelijk tijd om afscheid van de dames nemen. Ik heb enorm met ze genoten in Nieuw-Zeeland, dus ik zal Marie en Rikke zeker gaan missen! We zullen elkaar misschien nog een keer zien, want we hebben het gehad over een reünie in Duitsland.

De volgende dag zijn Erik en ik samen met Jonas naar de bushalte gelopen, waar hij een bus pakte terug naar Christchurch. Het was nu tijd om afscheid te nemen van mijn Duitse maat. Jonas zal ik ook zeker te weten gaan missen, want tijdens de reis hebben we een goede vriendschapsband opgebouwd. Op 16 juni vliegen Erik en ik naar Düsseldorf en dan zullen we elkaar hoogstwaarschijnlijk weer zien op het vliegveld van Düsseldorf. Hij woont namelijk in de buurt van Düsseldorf.

In de middag heb ik de mooie wandeling ‘Kaikoura Peninsula Walkway’ gemaakt. De rest van de tijd in Kaikoura ben ik wezen chillen met Erik en Celine uit Nederland.

De dag erna heb ik een lokale bus gepakt terug naar ‘Christchurch’ waar mijn vlucht naar ‘Auckland’ stond te wachten. Vanuit daar zullen Erik en ik naar ‘Santiago de Chile’ (Chili) vliegen.

Dit was mijn reis door Nieuw-Zeeland en ik kan misschien wel zeggen dat het mijn beste tijd was tot nu toe tijdens mijn wereldreis. Ik denk dat het voor Erik en mij goed is geweest dat we (merendeel) gescheiden hebben gereisd om de reis samen te vervolgen. Daarnaast heb ik het alleen reizen ervaren en het was zeker een goede ervaring voor me. Over het land zelf wil ik zeggen, dat het absoluut het mooiste land is wat ik tot nu toe gezien heb in mijn leven!!! Dus mensen als je wilt reizen en je wilt iets prachtigs zien, ga dan alsjeblieft naar Nieuw-Zeeland!

Op naar het volgende werelddeel, ‘Zuid-Amerika’!

Hasta luego volgertjes,

Harrie