Costa Rica

De bordercrossing ging als een speer. Binnen vijftien minuten had ik mijn stempels en stond ik in Costa Rica. Het land staat bekend om de Amerikaanse invloeden. Dit wil ik zoveel mogelijk vermijden.

Ik startte in Puerto Viejo. Ik was nog geen kwartier de hostel binnen of ik was al samen op pad met de Nederlandse Lynn. We gingen zoveel mogelijk stranden (Playa Manzanillo, Playa Grande, Playa Chiquita etc.) op de fiets af. Heerlijk om weer de vrijheid op benewagen te voelen.

De volgende morgen had ik afgesproken met Annemieke (ontmoet op de San Blas eilanden in Panama). Ook vandaag was de fiets het vervoermiddel. We gingen naar het strand Punta Uva om het kleurtje weer te upgraden.
's Avonds voegde Veerle (ook ontmoet op de San Blas eilanden) zich toe om een hapje en een drankje te doen. Leuk en gezellig om de dames weer te zien!

San Jose, de hoofdstad, was alleen voor een overnachting om de volgende dag naar Tortuguero National Park te gaan. Er is hier namelijk niets te beleven. Ze zijn alleen wel zo slim om bijna voor elke bestemming een andere busstation te hebben. Wat iritant zeg! Oh ja, ik had trouwens nog een akkefietje met een taxichauffeur. Hij wilde mij oplichten, maar dat liet ik natuurlijk niet toe. Ik pakte al mijn spullen, bracht het in de hostel en gaf alleen het juiste bedrag. Ik kreeg verschillende bedreigingen naar me toegeworpen, maarja daar word ik niet warm of koud van. Ik ben inmiddels wel wat gewend.

Na een aantal bussen (San Jose - Cariari - La Pavona) en een boot (La Pavona - Tortuguero), kwam ik uiteindelijk aan in het 'kleine amazone gebied'. De jungle en de wilde dieren stonden voor het oprapen. Tortuguero NP staat bekend om de schildpadden, maar dat ter zijde. Het seizoen is er nu niet voor haha.
Ik was aan het chillen in de tuin van het hotel (Hotel Tortuguero Beach), en plotseling kwam een medewerker naar me toe om wat te laten zien. Shit, we waren te laat. De grote groene slang had het voor gezien gehouden. Kijk, in zo'n omgeving bevind ik me dus haha.
Dag 2 begon met een kanotour. Een gids bracht ons op het water de jungle in. We kwamen o.a. kaaimannen, leguanen en kleine roodblauwe kikkertjes tegen.
Na de lunch ben ik zelf in het Nationale Park op pad gegaan. Met knikkende knietjes liep ik rond om de wildlife te spotten. Wie weet kom je wel slangen, panters etc. tegen. Dat wil je, maar ook weer niet. Het was helaas een teleurstelling. Niets heeft zich laten zien.

Het Nationale Park liet ik achter me en ging dezelfde weg terug naar San Jose. Maar ging daarna direct door met de bus naar Manuel Antonio.

Que Tuanis Hostel, een hostel midden in de natuur. Verschillende aapjes ontvingen me hartelijk. Niet veel later waren de tukans hoog in boom in het vizier. Dit was nog maar het begin.
Na en paar partijtjes poolen met Alexandra (Chili) en Nicole (Zweden), was het alweer bedtijd.

De volgende dag ben ik met Nicole naar het strand Espadilla gegaan. We hebben op het mooie strand heerlijk van het zonnetje genoten. Omdat om 4 uur het strand door de zee werd overgenomen, zijn we de rest van de dag in de hostel Selina Manuel Antonio wezen chillen.

De zoveelste reunie stond op het programma. Ik ga Jens, Thea, Nick en Zoran (ontmoet op de San Blas eilanden) weer zien. We gaan gezamenlijk rondzwerven in Manuel Antonio National Park. Prachtige stranden en de beestenboel (apen, wasberen, luiaarden etc.) komen weer tenzamen.
Na een tijdje zagen we een luiaard van boven naar beneden komen. Het schijnt dat ze eenmaal per week een poepje moeten doen. Laat dat nou dit moment zijn. We konden het schattige dier van een meterafstand aanschouwen. Wat een adembenemend moment zeg! Lucky us!
Verder hebben we van het strand Manuel Antonio genoten en zijn we savonds een drankje gaan doen op een geweldige locatie. Het was namelijk tijd voor de sunset. Wat een waanzinnige zonsondergang is dit! Misschien wel de mooiste die ik in mijn leven gezien heb. Het vieren van een leuke en gezellig dag bestond uit Mexicaans eten en een drankje doen. Tof om ze weer gezien te hebben.

Tamarindo is mijn laatste bestemming in Costa Rica. Pedro, lid van de crazy guys, nodigde me uit om in hun gehuurde mee te rijden naar mijn gewenste locatie. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Ik moest alleen met de bus (Manuel Antonio - Quepos - Jaco) naar Jaco komen. Nou dat is geen probleem.
Bij aankomst werden de crazy guys en ik weer herenigd. De andere drie zijn van Samara naar Tamarindo gekomen. Wat een gezelligheid!
Na het chillen op het strand, gekookte Italiaanse maaltijden door Danilo, vele drankjes en stappen (Pacifico) was het nu echt tijd om vaarwel te zeggen. Onze wegen scheiden nu definitief. Zij gaan richting huis en ik ga naar Nicaragua.

Costa Rica heeft echt een geweldige natuur met een super wildlife naar mijn mening. De verhalen over dit land zijn bevestigd. Anderzijds, het is een prijzig land en heeft het vele Amerikaanse invloeden. Maar goed dat mocht de pret niet drukken.

Op naar Nicaragua!