Guatemala
04 April 2017 | Guatemala, Guatemala-stad
Op 14 maart gingen we naar het laatste land van mijn reis. En het is....... Guatemala! Nog drie weekjes genieten van DE geweldige leven.
Vanuit La Ceiba in Honduras namen Jon, Christian en ik voor $35 een shuttle naar Puerto Barrios in Guatemala. We werden aan de rand van de plaats gedropped en een public bus bracht ons naar de haven. Daar stond de boot klaar om naar Livingston te gaan.
In Livingston woont de Garifuna bevolking. Een gemengd volkje van Afrikaanse slaven, Maya's en kolonisten. Daar hebben we een rondje gelopen. Na het avondeten kwamen een aantal Garifuna bewoners muziek maken en lieten ons verschillende dansjes zien. Het was een gezellige culturele avond.
De volgende dag ben ik samen met Jon (vanaf hier reis ik samen met hem tot het einde van mijn reis) naar El Hotelito Perdido gegaan. Een Eco Lodge aan de rivier 'Rio Dulce'. Het regende daar. Dat is voor mij alweer een tijdje geleden. Gelukkig maar haha. Ondanks dat, zijn we de rivier ingedoken en hebben we de rest van de dag vrij weinig uitgevoerd.
's Morgens zijn we wezen kajakken. Het gezang van de vogeltjes en de jungle zorgden voor een relaxe tocht naar de waterval Lampara. Een lokaal jungske bracht ons lopend naar de waterval. Het grappige was dat hij totaal niets zei en hij liep continue 100 meter voor ons. Hij heeft echt de kwaliteiten om als beroep gids te beoefenen haha.
Vrijdags bracht de boot ons naar Rio Dulce Town. Daar hebben we de bus naar Flores gepakt. Flores vormt een eiland in het meer 'Lago de Peten Itza'. We gaan hier met name naar toe om de Maya tempels in Tikal te bezoeken. Ik heb de Maya tempels 'Chichen Itza' in Mexico al gezien, dus ben benieuwd of dit me nog wel betoverd. Jon kwam met het super idee om in Tikal te gaan kamperen. Dat zal vast een andere Maya tempel ervaring brengen.
Aangekomen in Tikal hebben we onze slaapplek, een hangmat op een camping, geregeld. Direct daarna zijn we naar de entree van het park gelopen. Wij zijn expres na 15.00 uur aangekomen, zodat het de volgende dag mogelijk is om weer het park in te gaan. Wij willen namelijk ook de zonsopgang zien. Tot onze verbazing deden de medewerkers hier heel vaag over. Ze willen natuurlijk extra geld vangen. Ik dacht het niet. Om er zeker van te zijn dat we niet weer entree moeten betalen, gaan we rond 04.00 uur sneaky het park binnen. De vraag is: is dat mogelijk? We gaan het zien haha.
Anyway, eenmaal in het park deden de Maya tempels gecombineerd met jungle mij zeer deugd. Wat prachtig!
Tuuut tuuut tuuut, de wekker van 03.45 uur gaat af. Het is tijd om ons stiekem in het park te dringen. Een Amerikaanse gaf gisteren aan om met ons mee te doen. Spannend! Tijdens de wandeling naar haar hotel werd ons gevraagd om onze tickets te laten zien. Met deze smoes hebben we ons eruit geluld: "Vamos solo al hotel" Vertaald: "We gaan alleen naar het hotel toe". Koekoek haha. Het hotel was iets verderop, dus we kunnen de entree ontlopen. Het enige gevaar is, dat de vele bewakers ons kunnen zien. Het leek namelijk wel een gevangenis waar we ons bevinden.
Maar goed, we hebben d'r opgepikt en zijn zo stil mogelijk het park in gehuppeld. En ja hoor, het is ons gewoon gelukt! Als ze nog iemand nodig hebben voor de nieuwe afleveringen in de serie 'Prison Break', dan hebben ze aan ons een goeie haha.
De geheimzinnige wandeling in de donkere stilte gaf echt een kick. We waren de enige die zich op dat moment bij de Maya tempels bevinden. Ons doel is om naar de hoogste tempel te gaan. Daar is namelijk de zonsopgang het best te zien.
Na een tijdje kwamen er andere mensen ons vergezellen. Er werd niet raar opgekeken dat wij er al waren. Dat hebben we dus goed voor elkaar gekregen.
De sunrise gecombineerd met de Maya tempels en de jungle gaf een schitterend zicht. Het apengebrul was de kers op dit taart. Kortom, wat ben ik blij dat ik de beslissing heb genomen om toch weer Maya tempels te gaan bekijken. Een totaal andere ervaring.
Semuc Champey is onze volgende bestemming. Het was een lange en hobbelige tocht (shuttle voor 100QL / $14), dus daarna zijn we alleen wezen chillen in de El Retiro hostel. Het hostel, gelegen in het plaatsje Lanquin (dichtbij Semuc Champey), is een absolute aanrader. Het is gelegen aan de rivier en geeft een natuurlijk gevoel.
Goed uitgerust gingen we aan de tour (180QL / $24 incl. een gratis overnachting) naar Semuc Champey beginnen.
Allereerst gingen we met een brandende kaars de donkere watercave in. We liepen, klommen en sprongen door het water, kleine ruimtes en de waterval. Een super activiteit om mee te beginnen.
Ten tweede gingen we van een metershoge watervallen en bruggen afspringen. Wat gaaf zeg!
Vervolgens gingen we met een band de rivier af. Dat viel nog al tegen, maar het was gezellig met de groep.
En waar we uiteindelijk voor kwamen, was als laatste aan de beurt. Een wandeling naar de top zorgde ervoor dat we een waanzinnig uitzicht hadden op de trappenrivier 'Semuc Champey'. Dit werd uiteindelijk gezegend met een heerlijke duik in het blauwe, groene en gele water.
En hoppa, met de shuttle (90QL / $13L naar Antigua. Het schijnt dat het te vergelijken is met Granada en Leon in Nicaragua. Een koloniaal stadje.
In de avond hebben we met Adam (ontmoet op Utila in Honduras) afgesproken om een drankje in de No Se bar te doen. Leuk om hem weer te zien, wat een gezellige avond maakte.
s' Ochtends zijn we naar de tweedehandse kleding markt gegaan om daar goedkope warme spullen in te slaan. Waarom? We zijn zo gek om zondag op maandag de vulkaan Acatenango te beklimmen (tour 150QL+entree 50QL / $30). Het is ongeveer 4 km hoog en in de nacht is het sterves koud. Maaaaaaaar het heeft uitzicht op de actieve vulkaan Fuego, die lava spuwt. Een echte once in a life experience! Dit is echt een droom voor me.
Well, na de juiste spullen binnen gehaald te hebben, zijn we savonds met de groep in de hostel Three Monkeys op stap gegaan. De Lucky Rabbit was onze stamplaats en wat was het gezellig. Het enige nadeel is dat het alles in dit land 01.00 uur sluit.
Ik heb geen kater opgelopen, dus dan kunnen we mooi Antigua gaan bekijken. Mirador del Cerro de la Cruz is de plek om het geheel van bovenaf te zien. Met de vulkanen in het vizier en de schattige straatjes en gebouwen, geeft het een zeer leuk plaatsje aan.
Na een vroege nachtrust was het dan zover. We gaan de vulkaan beklimmen. We werden afgezet aan het begin van de hike. Het werd aangeraden om een loopstok aan te schaffen. Dat heb ik dan ook maar zeker gedaan. Gezien mijn conditie gaat het een pittige tocht worden.
Het begon al goed. Man man man, een pleures stijl stuk die gevuld is met kleine korreltjes steen, zand. Waar ben ik aan begonnen?! Dit duurde (gelukkig) een uur en het vervolg was een stuk beter. De hoogte was nu helaas het probleem. Ik heb een hoogteziektepil ingenomen en hopelijk verminderd hierdoor de vreemde koppijn. Het verminderde, maar het voelde nog steeds niet fijn in mijn hoofd.
Uiteindelijk na een klim van vijf uur kwamen we aan bij de base camp. BOEM! De vulkaan Fuego was een kilometer dichtbij aan het brullen. Grote aswolken kwamen na de explosies in beeld. Vanwege het daglicht, was de lava nog onzichtbaar.
De tentjes waren opgezet en het buikje was goed gevuld. Nu afwachten tot dat het donker wordt. Ik ben nu eenmaal hier gekomen om de vulkaan lava te zien uit spugen.
Knetter de knetter, KAAAABOEM!! WAAAAAJOOO wat een waanzinnig natuurverschijnsel. Het lijkt op een vuurwerkpijl die ontploft, met als rode stromingen op de vulkaan als gevolg. Je kan je niet voorstellen hoe vet dit is. Ik heb dit lava avontuur nog een aantal uurtjes zitten aanschouwen.
Helaas heb ik door de hoogteziekte niet de top kunnen bereiken. De zonsopgang was vanuit de base camp ook adembenemend. Het is gelegen boven de wolken. De zon zorgde ervoor dat er op wolken een regenboogachtige lijn tevoorschijn kwam. De vulkaantoppen en de explosies maakte het plaatje af.
Dit is absoluut mijn mooiste en gaafste ervaring uit mijn leven!! Hoe zwaar de tocht wel niet was, ben ik alweer vergeten haha.
Een dagje chillen in Antigua hadden we wel verdiend. Uitgerust en wel, zijn we de volgende dag naar Santa Cruz del Laguna gegaan. Wel met een kleine vertraging haha. We gaven aan naar Santa Cruz te willen gaan. Met de hulp van de locals, kwamen we uiteindelijk uit in Santa Cruz del Quinche. De verkeerde Santa Cruz dus haha. Gelukkig was Santa Cruz del Laguna niet te ver weg (twee uur verderop). De volgende keer zullen we maar de voorledige plaatsnaam noemen. Wat stom haha!
Santa Cruz del Laguna is gelegen aan het meer Laguna Atitlan. Hier en in het plaatsje San Pedro del Laguna hebben we de laatste dagen doorgebracht. We hebben o.a. met een pool competitie mee gedaan, zijn in de bar 'Sublime' wezen stappen, hebben op meerdere plekken aan het meer van de zon genoten en hebben deelgenomen aan een typisch Amerikaanse BBQ bij Joe's BBQ.
Na de leuke aantal dagen aan het meer, was het tijd om afscheid van Jon te nemen. Ik heb absoluut een super tijd met hem gehad. We hebben niet voor niks een maand samen gereisd. Mate, we zien elkaar snel in Engeland, Nederland of waar dan ook in de wereld.
Voor het vertrek naar Nederland ben ik naar Guatemala-City gegaan waar ik door Florina (ontmoet in Costa Rica) ben uitgenodigd om te overnachten.
Ik kan van geluk spreken dat ik deze reisblog over Guatemala kan schrijven. Tijdens de busrit sneed er een vrachtwagen ons op de snelweg af. Daardoor was de buschauffeur genoodzaakt om de andere weghelft op te gaan. We miste op een haar de reling en we hadden het geluk dat er geen auto's op dat stuk aanwezig waren. Respect voor de buschauffeur dat hij zo oplettend was en ons veilig naar de eindbestemming heeft gebracht.
Eenmaal aangekomen in het appartement van Florina heb ik mijn backpack neergelegd en ben ik alleen een rondje gaan lopen. Florina moest haar werk nog afmaken.
's Avonds zijn we samen naar Zona 1 gegaan en hebben daar een hapje gegeten. Het was een gezellige avond.
Dinsdag 4 april 2017 stond het vliegtuig klaar om naar huis te gaan (Guatemala-City - Mexico-City - Frankfurt - Amsterdam). Tot mijn verbazing stond mijn zusje, Linda, mij op Schiphol op te wachten. Wat lief! We hebben elkaar zes maanden niet gezien. Ze was namelijk in in oktober zelf op reis gegaan.
De reis van drie maanden in Zuid-Amerika en Midden-Amerika is nu echt voorbij. Ik heb fantastische mensen ontmoet, nieuwe vrienden gemaakt, vriendelijke en hulpvolle en lieve locals gesproken en prachtige dingen gezien en gedaan. Ik raad iedereen aan om daar naar toe te gaan!
What is next?! =D
Vanuit La Ceiba in Honduras namen Jon, Christian en ik voor $35 een shuttle naar Puerto Barrios in Guatemala. We werden aan de rand van de plaats gedropped en een public bus bracht ons naar de haven. Daar stond de boot klaar om naar Livingston te gaan.
In Livingston woont de Garifuna bevolking. Een gemengd volkje van Afrikaanse slaven, Maya's en kolonisten. Daar hebben we een rondje gelopen. Na het avondeten kwamen een aantal Garifuna bewoners muziek maken en lieten ons verschillende dansjes zien. Het was een gezellige culturele avond.
De volgende dag ben ik samen met Jon (vanaf hier reis ik samen met hem tot het einde van mijn reis) naar El Hotelito Perdido gegaan. Een Eco Lodge aan de rivier 'Rio Dulce'. Het regende daar. Dat is voor mij alweer een tijdje geleden. Gelukkig maar haha. Ondanks dat, zijn we de rivier ingedoken en hebben we de rest van de dag vrij weinig uitgevoerd.
's Morgens zijn we wezen kajakken. Het gezang van de vogeltjes en de jungle zorgden voor een relaxe tocht naar de waterval Lampara. Een lokaal jungske bracht ons lopend naar de waterval. Het grappige was dat hij totaal niets zei en hij liep continue 100 meter voor ons. Hij heeft echt de kwaliteiten om als beroep gids te beoefenen haha.
Vrijdags bracht de boot ons naar Rio Dulce Town. Daar hebben we de bus naar Flores gepakt. Flores vormt een eiland in het meer 'Lago de Peten Itza'. We gaan hier met name naar toe om de Maya tempels in Tikal te bezoeken. Ik heb de Maya tempels 'Chichen Itza' in Mexico al gezien, dus ben benieuwd of dit me nog wel betoverd. Jon kwam met het super idee om in Tikal te gaan kamperen. Dat zal vast een andere Maya tempel ervaring brengen.
Aangekomen in Tikal hebben we onze slaapplek, een hangmat op een camping, geregeld. Direct daarna zijn we naar de entree van het park gelopen. Wij zijn expres na 15.00 uur aangekomen, zodat het de volgende dag mogelijk is om weer het park in te gaan. Wij willen namelijk ook de zonsopgang zien. Tot onze verbazing deden de medewerkers hier heel vaag over. Ze willen natuurlijk extra geld vangen. Ik dacht het niet. Om er zeker van te zijn dat we niet weer entree moeten betalen, gaan we rond 04.00 uur sneaky het park binnen. De vraag is: is dat mogelijk? We gaan het zien haha.
Anyway, eenmaal in het park deden de Maya tempels gecombineerd met jungle mij zeer deugd. Wat prachtig!
Tuuut tuuut tuuut, de wekker van 03.45 uur gaat af. Het is tijd om ons stiekem in het park te dringen. Een Amerikaanse gaf gisteren aan om met ons mee te doen. Spannend! Tijdens de wandeling naar haar hotel werd ons gevraagd om onze tickets te laten zien. Met deze smoes hebben we ons eruit geluld: "Vamos solo al hotel" Vertaald: "We gaan alleen naar het hotel toe". Koekoek haha. Het hotel was iets verderop, dus we kunnen de entree ontlopen. Het enige gevaar is, dat de vele bewakers ons kunnen zien. Het leek namelijk wel een gevangenis waar we ons bevinden.
Maar goed, we hebben d'r opgepikt en zijn zo stil mogelijk het park in gehuppeld. En ja hoor, het is ons gewoon gelukt! Als ze nog iemand nodig hebben voor de nieuwe afleveringen in de serie 'Prison Break', dan hebben ze aan ons een goeie haha.
De geheimzinnige wandeling in de donkere stilte gaf echt een kick. We waren de enige die zich op dat moment bij de Maya tempels bevinden. Ons doel is om naar de hoogste tempel te gaan. Daar is namelijk de zonsopgang het best te zien.
Na een tijdje kwamen er andere mensen ons vergezellen. Er werd niet raar opgekeken dat wij er al waren. Dat hebben we dus goed voor elkaar gekregen.
De sunrise gecombineerd met de Maya tempels en de jungle gaf een schitterend zicht. Het apengebrul was de kers op dit taart. Kortom, wat ben ik blij dat ik de beslissing heb genomen om toch weer Maya tempels te gaan bekijken. Een totaal andere ervaring.
Semuc Champey is onze volgende bestemming. Het was een lange en hobbelige tocht (shuttle voor 100QL / $14), dus daarna zijn we alleen wezen chillen in de El Retiro hostel. Het hostel, gelegen in het plaatsje Lanquin (dichtbij Semuc Champey), is een absolute aanrader. Het is gelegen aan de rivier en geeft een natuurlijk gevoel.
Goed uitgerust gingen we aan de tour (180QL / $24 incl. een gratis overnachting) naar Semuc Champey beginnen.
Allereerst gingen we met een brandende kaars de donkere watercave in. We liepen, klommen en sprongen door het water, kleine ruimtes en de waterval. Een super activiteit om mee te beginnen.
Ten tweede gingen we van een metershoge watervallen en bruggen afspringen. Wat gaaf zeg!
Vervolgens gingen we met een band de rivier af. Dat viel nog al tegen, maar het was gezellig met de groep.
En waar we uiteindelijk voor kwamen, was als laatste aan de beurt. Een wandeling naar de top zorgde ervoor dat we een waanzinnig uitzicht hadden op de trappenrivier 'Semuc Champey'. Dit werd uiteindelijk gezegend met een heerlijke duik in het blauwe, groene en gele water.
En hoppa, met de shuttle (90QL / $13L naar Antigua. Het schijnt dat het te vergelijken is met Granada en Leon in Nicaragua. Een koloniaal stadje.
In de avond hebben we met Adam (ontmoet op Utila in Honduras) afgesproken om een drankje in de No Se bar te doen. Leuk om hem weer te zien, wat een gezellige avond maakte.
s' Ochtends zijn we naar de tweedehandse kleding markt gegaan om daar goedkope warme spullen in te slaan. Waarom? We zijn zo gek om zondag op maandag de vulkaan Acatenango te beklimmen (tour 150QL+entree 50QL / $30). Het is ongeveer 4 km hoog en in de nacht is het sterves koud. Maaaaaaaar het heeft uitzicht op de actieve vulkaan Fuego, die lava spuwt. Een echte once in a life experience! Dit is echt een droom voor me.
Well, na de juiste spullen binnen gehaald te hebben, zijn we savonds met de groep in de hostel Three Monkeys op stap gegaan. De Lucky Rabbit was onze stamplaats en wat was het gezellig. Het enige nadeel is dat het alles in dit land 01.00 uur sluit.
Ik heb geen kater opgelopen, dus dan kunnen we mooi Antigua gaan bekijken. Mirador del Cerro de la Cruz is de plek om het geheel van bovenaf te zien. Met de vulkanen in het vizier en de schattige straatjes en gebouwen, geeft het een zeer leuk plaatsje aan.
Na een vroege nachtrust was het dan zover. We gaan de vulkaan beklimmen. We werden afgezet aan het begin van de hike. Het werd aangeraden om een loopstok aan te schaffen. Dat heb ik dan ook maar zeker gedaan. Gezien mijn conditie gaat het een pittige tocht worden.
Het begon al goed. Man man man, een pleures stijl stuk die gevuld is met kleine korreltjes steen, zand. Waar ben ik aan begonnen?! Dit duurde (gelukkig) een uur en het vervolg was een stuk beter. De hoogte was nu helaas het probleem. Ik heb een hoogteziektepil ingenomen en hopelijk verminderd hierdoor de vreemde koppijn. Het verminderde, maar het voelde nog steeds niet fijn in mijn hoofd.
Uiteindelijk na een klim van vijf uur kwamen we aan bij de base camp. BOEM! De vulkaan Fuego was een kilometer dichtbij aan het brullen. Grote aswolken kwamen na de explosies in beeld. Vanwege het daglicht, was de lava nog onzichtbaar.
De tentjes waren opgezet en het buikje was goed gevuld. Nu afwachten tot dat het donker wordt. Ik ben nu eenmaal hier gekomen om de vulkaan lava te zien uit spugen.
Knetter de knetter, KAAAABOEM!! WAAAAAJOOO wat een waanzinnig natuurverschijnsel. Het lijkt op een vuurwerkpijl die ontploft, met als rode stromingen op de vulkaan als gevolg. Je kan je niet voorstellen hoe vet dit is. Ik heb dit lava avontuur nog een aantal uurtjes zitten aanschouwen.
Helaas heb ik door de hoogteziekte niet de top kunnen bereiken. De zonsopgang was vanuit de base camp ook adembenemend. Het is gelegen boven de wolken. De zon zorgde ervoor dat er op wolken een regenboogachtige lijn tevoorschijn kwam. De vulkaantoppen en de explosies maakte het plaatje af.
Dit is absoluut mijn mooiste en gaafste ervaring uit mijn leven!! Hoe zwaar de tocht wel niet was, ben ik alweer vergeten haha.
Een dagje chillen in Antigua hadden we wel verdiend. Uitgerust en wel, zijn we de volgende dag naar Santa Cruz del Laguna gegaan. Wel met een kleine vertraging haha. We gaven aan naar Santa Cruz te willen gaan. Met de hulp van de locals, kwamen we uiteindelijk uit in Santa Cruz del Quinche. De verkeerde Santa Cruz dus haha. Gelukkig was Santa Cruz del Laguna niet te ver weg (twee uur verderop). De volgende keer zullen we maar de voorledige plaatsnaam noemen. Wat stom haha!
Santa Cruz del Laguna is gelegen aan het meer Laguna Atitlan. Hier en in het plaatsje San Pedro del Laguna hebben we de laatste dagen doorgebracht. We hebben o.a. met een pool competitie mee gedaan, zijn in de bar 'Sublime' wezen stappen, hebben op meerdere plekken aan het meer van de zon genoten en hebben deelgenomen aan een typisch Amerikaanse BBQ bij Joe's BBQ.
Na de leuke aantal dagen aan het meer, was het tijd om afscheid van Jon te nemen. Ik heb absoluut een super tijd met hem gehad. We hebben niet voor niks een maand samen gereisd. Mate, we zien elkaar snel in Engeland, Nederland of waar dan ook in de wereld.
Voor het vertrek naar Nederland ben ik naar Guatemala-City gegaan waar ik door Florina (ontmoet in Costa Rica) ben uitgenodigd om te overnachten.
Ik kan van geluk spreken dat ik deze reisblog over Guatemala kan schrijven. Tijdens de busrit sneed er een vrachtwagen ons op de snelweg af. Daardoor was de buschauffeur genoodzaakt om de andere weghelft op te gaan. We miste op een haar de reling en we hadden het geluk dat er geen auto's op dat stuk aanwezig waren. Respect voor de buschauffeur dat hij zo oplettend was en ons veilig naar de eindbestemming heeft gebracht.
Eenmaal aangekomen in het appartement van Florina heb ik mijn backpack neergelegd en ben ik alleen een rondje gaan lopen. Florina moest haar werk nog afmaken.
's Avonds zijn we samen naar Zona 1 gegaan en hebben daar een hapje gegeten. Het was een gezellige avond.
Dinsdag 4 april 2017 stond het vliegtuig klaar om naar huis te gaan (Guatemala-City - Mexico-City - Frankfurt - Amsterdam). Tot mijn verbazing stond mijn zusje, Linda, mij op Schiphol op te wachten. Wat lief! We hebben elkaar zes maanden niet gezien. Ze was namelijk in in oktober zelf op reis gegaan.
De reis van drie maanden in Zuid-Amerika en Midden-Amerika is nu echt voorbij. Ik heb fantastische mensen ontmoet, nieuwe vrienden gemaakt, vriendelijke en hulpvolle en lieve locals gesproken en prachtige dingen gezien en gedaan. Ik raad iedereen aan om daar naar toe te gaan!
What is next?! =D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
