Nicaragua

Ik zit samen met Laura (Australie) in de bus naar Nicaragua (Tamarindo - Liberia - Penas Blancas). Hier ging de grensovergang ook vlekkeloos. We zijn direct daarna de Nicabus ingestapt naar Rivas ($10, prijzig voor een land als Nicaragua). Daar zijn we door een taxichauffeur weggebracht naar onze eindbestemming San Juan Del Sur. Ik ben hier speciaal naar toegekomen voor Sunday Funday. Een van de bekendste poolparties van Midden-Amerika. Er gaan zelfs mensen er meerdere keren naar toe. Dat beloofd wat!
Oh en Laura was zo lief om al het vervoer voor te schieten. Ik kreeg bij de grens namelijk geen cash uit de geldautomaat. Hopelijk gaat dit in San Juan Del Sur wel lukken. Na vier verschillende geldautomaten geprobeerd te hebben, ben ik met spanning naar de laatste gelopen. Het zal me toch niet gebeuren dat ik in een onbekend land zonder geld kom te zitten. En ja hoor, de bank BAC heeft mij een hoop gezeik verholpen. De bankbiljetten kwamen met de lopende band uit de automaat geschoten. Ik heb ze nog net niet gekust, maar het voelde hemels.
Ik kon eindelijk een bed in de hostel Cada Del Oro betalen. Bij aankomst kwam ik meteen in gesprek met de Nederlander Bas. We zijn in een lokaal tentje wezen en toen naar het strand gegaan.
Tijdens de zonsondergang voegde Laura, Mikkel ofzoiets (Denemarken), Maarten (Nederland/Canada) en Liza (Nederland/Canada) zich toe.
Vervolgens zijn we met de groep, inclusief Ladina (Zwitserland) en Salome (Zwitersland), wezen stappen in de hostel Pachamama en de bar Arribas. Het was een leuke avond.
Laat in de ochtend zijn we naar het strand Playa Hermosa gegaan. Hier hebben we heerlijk van de dag genoten. Om fit te zijn voor het grootse spektakel, hebben we in de avond rustig aan gedaan.
De dag die niet vergeten mag worden, begins. Sunday Funday begint bij de hostel Pachamama. Weetje: als je hier verblijft dan hoef je voor het feest maar $15 i.p.v. $30 te betalen. Wij waren zo slim om dat te doen
Anyway, we kwamen rond 14.00 uur aan bij de eerste feestlocatie. De een was al zo zat als een konijn en ik heb me kapot gelachen om sommige outfits haha. Ik voelde me weer een 17-jarige die op vakantie is in Lloret de Mar. YOLO haha!
Na vele drankjes, danspasjes en duikjes in het zwembad op de andere drie locaties (Hotel Anamar, Naked Tiger en Arribas) was het feest over en uit. Ik moet zeggen dat het me enorm heeft verrast. Ik heb me prima vermaakt en ik raad het iedereen aan, die in de buurt is, om te gaan.

Isla de Ometepe, een eiland met twee vulkanen. Vanaf de boot (San Jorge - Moyogalpa) geeft het een mooi gezicht. Ik ben samen met Hyram (Canada) naar de hostel Life is Good gelopen. De hostel heeft een uitkijkpunt om de zonsondergang goed te kunnen aanschouwen.
's Ochtends hebben Hyram, Simone (Duitsland) en Elena (Oostenrijk) een scooter gehuurd om de mooie plekjes van het eiland te bekijken. Het hoogtepunt was Ojo de agua, een natural pool. Ik heb me hier als een tarzan gedragen. Er is namelijk een tarzan swing om je lekker in het water te laten vallen. Het was een leuke actieve dag.

Ik ga de aankomende week samen met Simone op pad. We hebben namelijk onze planning op elkaar afgestemd.
De eerste op de lijst, is de stad Granada. We kwamen daar aan d.m.v. een boot (Moyogalpa - San Jorge) en twee bussen (San Jorge - ergens bij de entree van volkan Mombacho - Granada).
Tijdens mijn reis heb ik goede verhalen gehoord over Tree House hostel. De naam zegt het al, een hostel in/op/tegen een boom, die verstopt is op een berg. Samen met Anastasia en Nikitas (beide Grieks) heb ik de gratis shuttle op het plein Parque Central gepakt om daar een feestje te vieren.
De bezienswaardigheden van de stad waren vandaag de klos. Er was genoeg te zien. Rond 16.30 uur ben ik samen met Simone en Laura (al bekend in het verhaal) weer naar de Tree House hostel gegaan. Deze keer om het in daglicht te zien met als afsluiter een zon die onder gaat. Staan op de loopbrug, de slingerende aapjes in de bomen gaf een prachtig aanzien.
De laatste dag hebben we een nachttour geboekt naar de vulkaan Masaya. Een actieve vulkaan die per auto naar de top de bereiken is. Wat een machtig gevoel zeg! Mijn eerste lava ervaring is een feit.

Deze keer met de bus (Granada - entree Laguna de Apoyo) naar een kratermeer. Laguna de Apoyo wel te verstaan. In de receptiehal was een groot schilderij opgehangen. Of ja, dat dacht ik. Het is namelijk het adembenemende zicht op het meer. Hier ga ik me de aankomende 24 uur wel vermaken. Laguna Beach Club biedt een bed aan voor maar liefs $12 (incl. entree Laguna de Apoyo, kayaks etc.). In me eentje ben ik peddelend het meer op gegaan om het zicht vanaf hier ook te zien. Ten tweede, het goede moment om eens over mijn toekomst na te denken. Wat wil ik met mijn leven?
Het avondeten werd door Cormac (Schotland) bereid en Simone, Holly (Ierland) en ik hebben er heerlijk van genoten.

Het meer werd in geruild voor een culturele stad, namelijk Leon (Laguna de Apoyo - Masaya - Managua - Leon). Simone en ik hebben drie nachten (onze laatste paar dagen samen) geboekt in de hostel Poco a Poco. Het is sinds januari 2017 gestart en het wordt gerund door twee Nederlanders. Het is een 9,9 op Hostelworld, dus dat zegt genoeg. Wat heel toevallig is, is dat ik een van hun beste vrienden ken, namelijk Martin. Dat wist ik van te voren niet haha. Drie jaar geleden heb ik Martin en Bas in Mexico ontmoet tijdens mijn wereldreis. We hebben daar een tijdje met elkaar opgetrokken (check mijn reisverslag van Mexico, als je geinteresseerd bent).
Bij aankomst kwam ik in gesprek met de vrienden van Sophie (eigenaresse). Er was er eentje jarig en ze vroegen of ik mee wilde bbq-en. Daar zeg ik natuurlijk geen 'nee' tegen. Ik heb mijn buikje heerlijk rond gegeten.
Ondanks de hoge temperatuur moest ik Leon wel gaan bekijken. Nieke (Nederland) heeft mij een beetje rondgeleid. De kleurrijke gebouwen, de mooie kerken en de kathedraal geven de stad een geweldige uitstraling.

Dinsdagmiddag om 14.00 uur moest de vulkaan Cerro Negro eraan geloven. Ik ga vulcano boarden. De wandeling naar de top gaf een fabelachtig uitzicht. De vulkanen, de bergen en het landschap zorgden hiervoor. Dit was een extraatje, want ik ging hier alleen naar toe om van de vulkaan af te glijden. Het moment van de waarheid. De kledingdracht is aan en I am ready to go. Met een nieuwe board begon ik maar als eerste. De rest van de groep durfde dat namelijk niet. Net als de vraag wie het nieuwe, dus het snelste board wil. In het begin voelde ik het aan, maar na een paar sec. kwam in mijn gedachte: niet nadenken, maar gewoon doen! Ik deed mijn schoenen op het board (het wordt afgeraden vanwege de veiligheid) en gaan met die banaan. Ik ben en zal eigenwijs blijven haha. Het was echt super gaaf. Zeker doen, als je van snelheid houdt.

Surfing Turtle Lodge, is the next destination. Vanuit Leon heb ik een bus gepakt naar Poneloya. Vanuit daar is het de bedoeling om een bootje naar de lodge te nemen. Maar wat was er nou? Het water was zo laag, dat er geen bootjes waren. Ik wist dus niet waar ik naar toe moest. Na vele locals gevraagd te hebben, kwam het erop neer dat je door het water moest lopen om verder naar de lodge gegaan. Het was een zoektocht, maar ik heb het gevonden. Het waren twee zon-, zee-en stranddagen. Vijftien minuten voor vertrek, vertelde een medewerkster dat er een klein schildpadje uit het ei is gekropen. De vervolgstap is om het beestje in de zee vrij te laten. Dit was mega! Wat hou ik toch van schildpadjes.

En hoppa, voor de verandering weer eens een bus. Deze keer naar Esteli. Vanaf daar wil ik namelijk naar de Somoto Canyon.
In Esteli aangekomen kwam ik Steffenie (Nederland) tegen. We hadden afgesproken om de volgende dag samen naar de canyon te gaan.
Om mijn honger weg te vegen, ging ik naar een lokaal restaurantje. De vrijwilliger/gids, Gallardo (Belgie), waarmee ik naar de vulkaan Cerro Negro ben gegaan, stapt samen met Dominique (Nederland) binnen. Wat een toeval haha.
Zij zijn ook van plan om naar de canyon te gaan, dus we gaan gezellig met z'n vieren.

Somoto Canyon, is een een ravijn gelegen in het noorden van Nicaragua. Als je lange armen hebt, dan kan je zelfs Honduras met je vinger aantikken.
Vanaf Esteli hadden we de bus gepakt naar Somoto. Daar stond de gids op ons te wachten om naar het begin van de canyon te gaan. Zwemkleding, lifejacket en (water)schoenen, is nodig/handig om eraan te beginnen. Wandelend, klauterend, water spartelend, zwemmend en springend, zijn de activeiten voor vandaag. Er waren meerdere punten om van een aantal meters in het water te springen. Ik heb uiteindelijk het gehouden bij een jump van tien meter. Er was nog een hogere, namelijk 20 meter. Nouuuu, laten we maar verstandig doen en het dus niet doen. Ik wil graag mijn reis afmaken.
Desalniettemin, wat een fantastisch mooie ravijn! Ik twijfelde om er naar toe te gaan, maar wat ben ik blij dat ik toch tegen mezelf 'ja' heb gezegd.
De leuke dag heb ik samen met Gallardo en Dominique afgesloten met paar heerlijke drankjes.

In de warmste stad van Nicaragua, Leon, staat mijn shuttle naar La Ceiba (Honduras) op 6 maart om 02.00 uur klaar. Ik ben dus voor een dag daar weer naar toe gegaan.